De op 4 april 1945 in het Duitse Furth-in-Wald geboren, maar in Antwerpen getogen Charles Albert Szukalski is een veelzijdig kunstenaar: schilder, beeldhouwer en assemblagist. Na een opleiding aan de Antwerpse Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in 1961-'66, gaat hij assisteren in de ateliers van Jef Verheyen, Vic Gentils en Paul Van Hoeydonck. Het zijn de jaren dat 'happenings' vernieuwing brengen in de maatschappij van alledag. Albert is als 'situatie-kunstenaar' zelf nauw betrokken bij diverse manifestaties rond coryfeeën als Panamarenko en cie. Tussen 1970 en 1976 exposeert Szukalski vijf keer in de bekende Antwerpse kunstgalerie De Zwarte Panter, zonder echter tot de vaste kern van deze galerie te behoren. Bij zijn tentoonstelling 'Safari', samen met Benoît, is er tijdens de vernissage een echt jachtluipaard aanwezig. Albert Szukalski is vooral bekend geworden met zijn spookachtige drapages. Een soort spookgestalten, waarbij elke poging tot contact wordt gesmoord in hun stijfheid. Later zal hij ook ijzeren staven gebruiken om figuren op te roepen, zoals in een werk dat een heel symfonie-orkest uitbeeldt. Hij maakt ook gebruik van 'mixed media', waarbij verschillende materialen en technieken binnen hetzelfde kunstwerk worden toegepast. In 1971 neemt Szukalski deel aan de Triënnale Brugge. In Middelheim staat zijn werk Dialoog uit 1974, waar twee spoken aan een tafel met elkaar een gesprek trachten te voeren. De opstelling is verrassend, doordat je de beelden van achteren nadert en pas dichtbij merkt dat het om 'holle frazen' gaat. Als Szukalski wat is uitgekeken op het Antwerpse kunstwereldje, vertrekt hij naar de Verenigde Staten om daar in Death Valley een nieuwe kans te creëren. Hij komt terecht in een oostelijke uithoek van het Death Valley National Park, de Amargosa woestijn. Volgens Albert lijkt die veel op de woestijnen in het Midden-Oosten. In het verlaten mijnstadje Rhyolite legt hij een beeldenpark aan met eerst zijn eigen beelden, waaronder zijn bekende grote werkstuk Het Laatste Avondmaal met Christus en de 12 apostelen als 'spoken'. Albert laat vervolgens diverse Antwerpse kunstenaars enige weken als gast in de U.S.A. werken om nieuwe inspiratie op te doen. Daardoor staan er in wat nu het Goldwell Open Air Museum heet ook kunstwerken van de Belgische kunstenaars Hugo Heyrman (Lady Desert: The Venus of Nevada, 1992), Dre Peeters (Icara, 1992), Fred Bervoets (Tribute to Shorty Harris, 1994). Daarnaast is daar werk aanwezig van de Amerikaan David Spicer (Chained to the Earth, 1992) en de Duitse Sofie Siegmann (Sit Here!, in 2007 in Goldwell geplaatst). Albert Szukalski is op 25 januari 2000 overleden in het Universitair Ziekenhuis in Edegem. Hij heeft - reeds ten dode opgeschreven door keelkanker - daar de kans gekregen om nog een laatste werk in plaaster en polyester te realiseren, waarbij de kunstenaar vanuit een rolstoel aanwijzingen gaf aan vrienden die voor de materiële verwezenlijking instonden. Het werd een ‘wakkere’ variatie van zijn spoken. Szukalski is begraven op het erepark perk R, rij 6 van het Schoonselhof in Wilrijk.

OEUVRE (onvolledig) 1974 Dialoog, plaaster, mixed media. Middelheimmuseum, Middelheimlaan 61, Antwerpen. 1984 The Last Supper, plaaster en polyester. Goldwell Open Air Museum, Ghost Town Rhyolite, 6 km van Beatty langs State Highway NV-374, Nevada, Californië (U.S.A.). 1984 Ghost Rider, metalen fiets, plaaster. Goldwell Open Air Museum, Ghost Town Rhyolite, 6 km van Beatty langs State Highway NV-374, Nevada, Californië (U.S.A.). 1989 Desert Flower. Goldwell Open Air Museum, Ghost Town Rhyolite, 6 km van Beatty langs State Highway NV-374, Nevada, Californië (U.S.A.). ???? De Kreupele en de Blinde, plaaster. Maagdenhuis-binnentuin, Lange Gasthuisstraat 33, Antwerpen. ???? Twee figuren, plaaster. Dakterras, Komedieplaats 13-15, Antwerpen. ???? Vier werkstukken, diverse materialen. Verbeke Foundation, Westakker, Kemzeke. ???? Symfonie-orkest, ijzer.