overberghe

Cel Overberghe wind

WIND voor Jan Van Hove De wind huilt wanneer Jan onder zeil gaat. Het zout bijt een voor in zijn voorhoofd terwijl de zuidwester zijn windjak geselt en geluk in zijn strakke blik te lezen staat. met de snelheid van vele knopen snijdt zijn boot door de golven als een mes, geslepen op zijn wil om het onmogelijke te bedwingen. Niemand houdt hem tegen wanneer de zee hem roept, zijn bloed hem drijft om bakens te verzetten, zijn driest verlangen naar een staat van genade. Als een Odysseus trotseert hij de lokzangen va, sirènes, gebonden als hij is aan de mast van zijn roekeloze dromen, zijn drang naar een ontmoeting met zichzelf.