AFSPRAAK Telkens wanneer ik een vrouw ontwaar die binnen het bereik van mijn zoektocht valt, stokt mijn woordenschat waar ik normaal gezien, flatteus mee voor de dag kan komen. Het is van dezelfde aard zoals wanneer ik thuis improviseer op mijn sax, dat gaat supervlot, tot ik de knop van mijn opnametoestel indruk. Dan ontbreekt het mij plots aan vindingrijkheid. In mijn muzikaal geheugen ontstaan dan gaten als in een gruyèrekaas. Dan ben ik als een “sans papiers” op de eerste dag van de cursus Nederlands voor anderstaligen. Dan komt er geen gebenedijd woord in mij op. Dan is het of het mij niet gegund is, een bevende hand uit te steken voor een schamel stukje brood. Dan sta ik met mijn mond vol valse tanden.